Detail

Ахмад Лутфи Козончи аввалги асарларида бўлгани сингари "Сўнгги тўфон" романида хам мактаб ўқувчиси Ҳасан ва унинг муштипар онасининг бошидан кечирганлари орқали Аллоҳ хар бир бандасига ҳамиша меҳрибон эканлигини таъкидлайди. Жабрдийда онанинг, бегуноҳ боланинг илтижоси изсиз кетмаслиги Лутфуллоҳ амакининг уларга беминнат ёрдам кўрсатиши орқали гавдалантиради. "Сўнгги тўфон" рамзий-мажозий маънони англатади. Романда Турсунга ўхшаган ёвуз, меҳрсиз кимсалар ҳар бир хонадон учун, жамият учун бамисоли тўфон дейилади. Инсонга чуқур эхҳтиром билан битилган "Сўнгги тўфон" романини ўқиган хар бир кишининг қалбини инсоний туйҳулар, ўйлар қамраб олади.